Frederick Douglass’ın özgürlük yürüyüşü
Kuruluşunda ilan edilen deklarasyonda yer alan eşitlik, özgürlük ve adalet söylemi ABD’de tam anlamıyla hayata geçirilemedi. Özellikle 19. yüzyılda ve 20. yüzyılın başlarında ülkede kölelik ve en önemlisi sözleşmeli kölelik popülerdi. Neredeyse hiçbir hakka sahip olmayan ve efendileri tarafından alınıp satılan köleler, adeta “haksız bir kadere” razı olmaya zorlanan metalardı. Zayıf isyanların bastırıldığı ve beyazların siyahlardan üstün görüldüğü bu dönemde, kendi pahasına özgürlük ve adaletten bahsederek geleceğe yön veren bir isim ortaya atıldı: Kendisi de köle olarak doğup oyun oynayan Fredrick Douglass. ‘American Slave Fredrick’ adlı kitabında beyaz Amerikalıların siyahlara bakış açısını değiştirmede önemli bir rol oynadı. Douglass’ın Hayat Hikayesi’nde hem hayatının dönüm noktalarını hem de hak mücadelesi, eşitlik ve kölelerin “kaderine” karşı isyanla tarihteki yerini anlatıyor.
‘KÖLELER MUTSUZ OLDUKLARINDA ŞARKI SÖYLÜYOR’
Eşitlik, adalet ve haklardan bahseden, bir meta, bir yük hayvanı ve bir menkul iken yasalara ve beyazların sözlerine göre harekete geçen ve daha sonra tarihi bir konuşma yaparak kitlelerin dikkatini çeken Douglass ABD Kongresi’nde hala bir özgürlük örneği olarak anılıyor.
Otobiyografiye önsöz yazan Lloyd Garrison’un ifadesiyle Douglass’ın deneyimleri ve yazıları “bir kişinin başka bir kişinin malı olmasına karşı duyulan itirazı, savunmayı ve sitemi” yansıtıyor. Garrison’un şu açıklaması 1800’lü yıllardaki durumu özetliyor ve aynı zamanda beyazlar için köleliğin ne kadar sıradan bir şey olarak kabul edildiğini de gösteriyor: “Birçok insan köleliğin doğasından o kadar habersiz ki, her gün kurbanlarına uygulanan zulmü okuduğunda veya duyduğunda inanmamakta ısrar ediyor. “Kendilerinin mülk olarak tutulduğunu inkar etmiyorlar, ancak bu korkunç gerçek onların zihinlerinde herhangi bir adaletsizlik, zulme veya vahşi barbarlığa maruz kalma fikrini uyandırmış gibi görünmüyor.”
Wendell Phillips’e göre Douglass’ın yazıları bir özgürlük deklarasyonu olarak okunabilir: “Kurucu Babaların 1776’da Bağımsızlık Bildirgesi’ni boyunlarına yağlı ip geçirerek imzaladıklarını söylüyorlar. Siz de etrafınızı saran tehlikeyle birlikte kendi özgürlük deklarasyonunuzu yayınlıyorsunuz. Amerika Birleşik Devletleri Anayasası tarafından korunan tüm geniş topraklarda “Ne kadar dar veya ıssız olursa olsun, kaçak bir kölenin çıkıp ‘güvendeyim’ diyebileceği tek bir nokta yok.”
Amerikan Kölesinin Hayat Hikayesi Fredrick Douglass, Fredrick Douglass, Çevirmen: Selda Arıt, 152 sayfa, Heretik Yayıncılık, 2023.Yaşı hakkında hiçbir fikri olmayan ancak efendilerin kölelerini cahil tutmak için ellerinden geleni yaptığını yaşayarak öğrenen Douglass, doğduğu günden bu yana efendi ile köle ve beyaz ile siyah arasındaki ilişkiyi sorguluyor.
Beyaz bir babanın çocuğu olan ve annesini pek tanımadan büyüyen, efendisinin babası olma ihtimali aklının bir köşesinde yer alan Douglass’ın çocukluğuna dair hatırladığı başlıca şeyler komutlar ve kırbaç sesleri oluyor. . Ve efendinin kölelerden esirgediği yeterlilik.
Hakları kanunen elinden alınan Douglass, birçok siyah gibi çocukluğunu ve ergenliğini efendilerden kahyalara aktarılan şiddete tanık olarak, bazen de kurbanı olarak geçiriyor. Uzun süre birçok köleye sahip olan efendilerinin nasıl katılaştığını ve duygusuzlaştığını gözlemlediğinde, köleliğe dair ilk izlenimleri ve deneyimleri onu düşünmeye ve çalışma düzenini iyice sorgulamaya iter ve sonuçta özgürlük değil, kalıcı esaretle sonuçlanır. . Bu dönemin “en huzurlu” anları, daha az kırbaç ve küfürle sona erdiği günlerdir. O dönemden hatırladığı ve unutmak istediği bir şey daha var: “Köleler en mutsuz oldukları anda müzik söylerler. Kölenin müziği onun iç acısını yansıtır ve tıpkı acı çeken bir kalbin gözyaşlarıyla ferahlaması gibi o da bu müziklerde teselli bulur. En azından benim için bu böyle. “Sık sık sıkıntımı bastırmak için müzik söylüyorum ama nadiren mutluluğumu ifade etmek için.”
Kölelerin kendi aralarında kavga edip “benim efendim seninkinden iyidir” dediklerini ve her birinin efendisine arkasından küfrettiğini gören Douglass, otobiyografisinde güçlü bir kişinin kölesi olmanın bir gurur kaynağı haline geldiğini kaydetti.
ŞİDDET VE CEHALETİN KIRSALLAŞMASI
Her durumda kölelerin suçlandığı ve efendilerin hiçbir şekilde kusurunun bulunmadığı bu düzen, Douglass’ı hayatının en keyifli döneminden mahrum eder. Beyazların siyahları bir dizi suçlama, mahkumiyet ve cezayla insanlıktan çıkardığı bu sistem, kırbaç ve silahın köleyi susturması ve korkutması ile şekilleniyor. Douglass’ın sözleriyle bu, “efendinin köleyi ıslah etmek için şiddeti önemsizleştirmesi” anlamına geliyor.
Önemsizleştirilen bir diğer şey de Douglass’ın başına geldiği gibi köleyi eğitimsiz bırakmak, okuma yazma bilmemek de dahil. Douglass, efendisinden, eğitimin bir köleyi yozlaştıracağı ve efendisi için onu değersiz kılacağı inancını bizzat duyar. Böylece beyazların siyahları köleleştirme gücünü nasıl bulduklarını ve kölelikten özgürlüğe giden yolun nerede olduğunu anlıyor. Okuma ve yazma becerisini geliştirdikçe hem kendisinin hem de diğer kölelerin durumunu daha net anlar. Bunda kendisine merhamet eden, vicdanı körelmeyen bir üstadla karşılaşmasının da payı vardı. Efendilerinin boyunduruğundan kaçma becerisinde kendini geliştirmesinin büyük rolü vardır.
Douglass’ın hayatında insanın köleleştirildiği dönemler artık geride kalıp, kölenin insanileşme dönemi başladığında, içinde sönmek üzere olan özgürlük ateşi alevlenir. Üstelik kendisiyle benzer deneyimler yaşayan köle kardeşlerine de okuma yazma öğretmek, onların da özgürleşip onun efendisi olabilmeleri için harekete geçer. Yani Douglass, kayıtsız ve insanlıktan çıkmış bir köle olmak yerine, hakları ve özgürlükleri için mücadele etmeye ve bunu mümkün olduğu kadar çok arkadaşına anlatmaya karar vererek tarihteki yerini alır.
Douglass, otobiyografisinde köle olarak doğduğu günden Eylül 1838’de New York’a kaçıp zincirlerinden kurtuluncaya kadar yaşadıklarını anlatıyor. Bu aynı zamanda ABD’de beyazların siyahlara uyguladığı kölelik ve ayrımcılık tarihinin de bir parçasıdır ve etkileri günümüzde de devam etmektedir. Öte yandan Douglass’ın deneyimleri ve mücadeleleri kölelik karşıtı hareketin itici güçlerinden biridir. Otobiyografiyi bu iki hususu dikkate alarak okumak gerekir.
